Κολιέ για όλα τα γούστα

Σε προηγούμενη ανάρτησή μου σας έγραψα για τη μανία που με έπιασε με τα πλεκτά κολιέ.
Νέα σχέδια σε νέες αποχρώσεις
Σιέλ-μωβ

 Καφέ-πορτοκαλί

 Βυσσινί -χακί

 Σιέλ-ανοιχτό καφέ

 Χακί-λεμονί

 Χακί-λεμονί σε άλλη εκδοχή

 

Ζεστά πλεκτά για το κρύο..

Οι εξορμήσεις προς τα χιονοδρομικά κέντρα ξεκινούν κι εμείς πρέπει να ετοιμαστούμε αναλόγως.
Έτσι λοιπόν κι εγώ επέλεξα να φτιάξω σκουφάκια σε διάφορα μεγέθη και χρώματα για να μας ανεβάσουν τη διάθεση.
 Για αγοράκια ηλικίας 6-9 ετών

 για κοριτσάκια 1-2 ετών.Δεν το τελείωσα ακόμα αλλά μου άρεσε τόσο πολύ που ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας έστω και ημιτελές

 για έφηβες αλλά και για γυναίκες που νοιώθουν ακόμα νεαρές

κι ένα με τη Μίνι

 

Δώρα για τις γιορτές!

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και όλοι λίγο πολύ , θα κάνουμε κάποια μικροδωράκια στα αγαπημένα μας πρόσωπα , μια που τα οικονομικά μας δεν μας επιτρέπουν πλέον μεγάλες σπατάλες.
Έτσι λοιπόν ρίχτηκα με τα μούτρα στη δουλειά για να ετοιμάσω κάποια κολιέ που θεωρώ οτι είναι μια πολύ καλή   ιδέα για αυτούς που πραγματικά αγαπούν τα χειροποίητα δώρα.
Παρακάτω θα δείτε μια μεγάλη ποικιλία από σχέδια , χρώματα και νήματα  για να επιλέξετε.
Και μην ξεχνάτε....το κάθε κομμάτι είναι μοναδικό!
Ποτέ δεν φτιάχνω το ίδιο για δεύτερη φορά.

 Το πίσω μέρος του κολιέ.Καλοδουλεμένο για να μη φαίνονται οι κόμποι.

 

Ξημερώνει μεγάλη γιορτή....

Ξημερώνει μεγάλη  μέρα  για την οικογένειά μας.
Γιορτάζει ο άνθρωπος που μου έδωσε πνοή, ο μικρός μου Χριστούλης ( αποκαλώ έτσι το δεύτερό μου γιο  γιατί γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου) κι ο ανηψιός μου.
Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια με τι αγωνία περιμέναμε αυτή τι γιορτή!!
Η μητέρα, μέρες πριν καθάριζε το σπίτι κι ετοίμαζε διάφορα εδέσματα: τυροπιτάκια , σαρμαδάκια , ρολό μοσχάρι , μπούτια κοτόπουλου με κοκκινιστές πατάτες, γλυκό μελαχρινή, γαλακτομπούρεκο.
Κι όταν ερχόταν η μεγάλη μέρα , ανοίγαμε τη μεγάλη σάλα του σπιτιού για να υποδεχτούμε συγγενείς , φίλους και συναδέλφους του μπαμπά.
Ο πατέρας έβαζε στο πικάπ δίσκους με τραγούδια του Ζαμπέτα και του Μπιθικώτση και το σπίτι γέμιζε κόσμο μέχρι τις πρωινές ώρες της άλλης μέρας. Καμιά φορά πηγαίναμε στο σχολείο με μόλις μια ή δύο ώρες ύπνο.
Και παρόλο που πέρασαν 30 χρόνια από τότε , ακόμα ηχεί  στα αυτιά μου το "ΈΝΑ ΌΜΟΡΦΟ ΑΜΑΞΙ ΜΕ ΔΥΟ ΆΛΟΓΑ..."
Οι μεγάλοι μιλούσαν για διάφορα ευχάριστα θέματα , έλεγαν αστεία , γελούσαν και χόρευαν.
Κι εμείς τα παιδιά παίζαμε επιτραπέζια παιχνίδια και κρυφτό στα άλλα δωμάτια του σπιτιού .
Δε θυμάμαι τίποτα δυσάρεστο κι άσχημο εκείνα τα χρόνια παρόλα τα οικονομικά προβλήματα μιας εξαμελούς οικογένειας.
Μας χάιδευε και μας αγκάλιαζε η μητέρα χωρίς να νιώθουμε   εκνευρισμό.Είχε την ηρεμία και γαλήνη που δυστυχώς δεν έχουμε εμείς γιατί τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα. Κι ο πατέρας , παρόλο που πήγαινε βάρδιες στη δουλειά, ποτέ δε μας μάλωνε όταν κάναμε φασαρία και δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
Τα χρόνια όμως πέρασαν, εμείς μεγαλώσαμε και οι γονείς οδεύουν προς το μεγάλο ταξίδι.
Αποφάσισα λοιπόν , να τους αφιερώσω αυτήν μου την ανάρτηση , γιατί είμαι πολύ συγκινημένη και ευγνώμων για όλα όσα μου έχουν προσφέρει.

Χρόνια πολλά πατέρα!

Εκδρομή στα Τζουμέρκα όρη

Σήμερα δε θα σας μιλήσω για τις δημιουργίες μου.
Θα σας ταξιδέψω νοερά και μέσα από τις φωτογραφίες που τράβηξα, στα Τζουμερκοχώρια.
Για όσους δε γνωρίζουν , τα Τζουμερκοχώρια βρίσκονται στην Ήπειρο, ανατολικά των Ιωαννίνων.
Αψηφώντας λοιπόν  τις προειδοποιήσεις της ΕΜΥ για επιδείνωση του καιρού, ξεκινήσαμε με τον άντρα μου την Παρασκευή το μεσημέρι για μια εκδρομή προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η ανάβαση με το αυτοκίνητο ήταν εντυπωσιακή.Μας υποδέχτηκαν τεράστιοι ορεινοί όγκοι και πληθώρα νερών.
Πρώτος σταθμός το πετρόχτιστο Συρράκο , τη γενέτειρα του ποιητή Κρυστάλλη και του Κωλέττη.

Έπειτα δείπνο στο παραδοσιακό παντοπωλείο-καφενείο του κ.Ναπολέοντα , στους Καλαρρύτες

όπου και διανυκτερεύσαμε  στον  ξενώνα του ιδίου

 Στο χωριό κατοικούν περίπου 15 άτομα κι όπως καταλαβαίνετε , επικρατούσε απόλυτη ησυχία.Ο μόνος ήχος που ερχόταν στα αυτιά μας ήταν ο ήχος από τα διάφορα ρυάκια  που βρίσκονταν λίγο παραπέρα.
Την επομένη επισκεφτήκαμε την ιδιωτική συλλογή ενός ζευγαριού, που με πολύ μεράκι κι αγάπη , μετέτρεψαν το σπίτι τους σε λαογραφικό μουσείο

 φουστανέλα με τις τετρακόσιες πτυχές(όσα και τα χρόνια σκλαβιάς )

 δερμάτινο γιλέκο , κεντημένο στο χέρι

 παραδοσιακό δωμάτιο με τα χειροποίητα υφαντά

 φωτογραφίες από το 1920

 ισολογισμός του 1843

 Καθώς αφήναμε τους Καλαρρύτες , αντικρύσαμε μπροστά μας τη μονή Κηπίνας, χτισμένη το1212 μέσα σε έναν βράχο

 τα κελιά των μοναχών παρέμειναν όπως ήταν.Πλέον δεν υπάρχει ούτε ένας μοναχός εκεί.

Επόμενος προορισμός το χωριό Πράμαντα ,όπου κι έληξε η περιήγησή μας λόγω της  ακατάπαυστης βροχής.

Καλό βράδυ......

Οι παραγγελίες συνεχίζονται....

Το μεγαλύτερό μου άγχος είναι η αμφιβολία για το αν θα αρέσει κάποιο έργο μου στο άτομο που το έχει παραγγείλει .Για καλή μου τύχη , μέχρι τώρα δεν έτυχε να μου κάνουν παράπονα για το αποτέλεσμα.

Έτσι έγινε  και με μια παλιά μου συμμαθήτρια, η οποία είδε τις δημιουργίες μου στο facebook και μου ζήτησε να της κάνω ένα κεραμίδι με θέμα την ελιά . Ευτυχώς το αποτέλεσμα την ικανοποίησε πλήρως κι εγώ έμεινα ήσυχη να φαντάζομαι το επόμενό μου έργο.


μια άλλη φίλη θέλησε δύο καδράκια σε αποχρώσεις του ροζ και λιλά για να διακοσμήσουν το δωμάτιο των κοριτσιών της

πως τα βλέπετε? ταιριάζουν μεταξύ τους? 
η χαρτοπετσέτα με θέμα τον πειρατή με ενθουσίασε όταν την είδα και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην απόκτησή της

καδράκια σε vintage στυλ.Μου τα ξαναζητήσατε και τα έφτιαξα με κάποιες μικρές διαφορές.
Αρχή μου είναι να μην φτιάχνω ποτέ ακριβώς τα ίδια έργα για να είναι μοναδικά.

το δοχείο, στο οποίο τοποθετώ τα πινέλα μου

μπιζουτιέρα σε vintage στυλ κι αυτή

βραχιόλι με χαρτοπετσέτα σε σχέδιο δαντέλας, μια που απ'  οτι βλέπω στις βιτρίνες φοριέται πολύ φέτος